28 juli 2020 | Stop Zoutwinning

De zienswijze van Nedmag op de ontwerpbesluiten van het Ministerie voor Economische Zaken en Klimaat toont de ware aard van Nedmag. Minister Wiebes geeft het bedrijf – tegen het advies van het Staatstoezicht op de Mijnen in – al álles waar ze om vroegen maar dat is voor Nedmag nog niet genoeg.

Nedmag wil geen onafhankelijk garantiefonds, probeert het ministerie met een fooi af te kopen en laat de belastingbetalers opdraaien voor het grootste deel van de kosten.

Vergunningen
In juni dit jaar legde het Ministerie voor Economische Zaken en Klimaat het (ontwerp) instemmingsbesluit ter inzage voor het nieuwe winningsplan en twee ontwerp omgevingsvergunningen van Nedmag. Tegen het advies van het Staatstoezicht op de Mijnen in wordt toegestaan om de winning uit één van de bestaande putten te hervatten. Uit stukken van het ministerie blijkt overduidelijk dat de motieven economisch zijn. Waar Nedmag zich in interviews erg tevreden toonde, en zelfs aangaf “het slim gespeeld te hebben”, laat het bedrijf in haar zienswijze pas echt haar ware aard zien: Deze zienswijze gaat alleen over geld. Meer specifiek, over geld besparen. De burgers draaien voor het merendeel van de kosten op en die kunnen ook nog eens vele malen hoger worden. Er zit nog steeds 45 miljoen liter diesel in de grond, een toekomstige milieuramp van ongeëvenaarde proporties, en Nedmag probeert het ministerie met een fooi af te kopen.

Waarborgfonds
De zienswijze van Nedmag draait grotendeels om één heikel punt: het onafhankelijk waarborgfonds dat het ministerie door het bedrijf wil laten instellen. Nedmag zegt het hiermee eens te zijn, maar probeert er onderuit te komen door te stellen dat dit waarborgfonds niet via het nu voorliggende instemmingsbesluit geregeld hoort te worden. In de plaats is Nedmag bereid “een bankgarantie van 2.5 miljoen euro” af te geven. Dat klinkt als een substantieel bedrag, maar voor iedereen die ook maar iets van mijnbouw afweet is het overduidelijk dat dit eigenlijk een schijntje is. Het afbouwen van de zoutwinning duurt volgens Nedmag 25 jaar. Dat is een ton per jaar. Gaan dan 2 parttimers samen alles met de hand opruimen? Of probeert Nedmag het ministerie hier een historische loer te draaien?

Bezwaren
Stichting Stop Zoutwinning heeft principiële bezwaren tegen de zienswijze van Nedmag:

• Een bankgarantie biedt onvoldoende zekerheid, SodM adviseert niet voor niets een onafhankelijk fonds.
• Nedmag moet álle kosten betalen van de gevolgen van hun zoutwinning maar noemt alleen de abandonneringskosten en de kosten van de extra benodigde civieltechnische installaties van het waterschap ten gevolge van extra bodemdaling. Zelfs alleen daarvoor is de voorgestelde bankgarantie bij lange na niet genoeg
• Nedmag zwijgt over alle overige kosten en de enorme financiële risico’s, onder andere:
  • De maatregelen door het waterschap en het onderhoud daarvan moeten over een zeer lange periode betaald worden, deels zelfs voor altijd, ook als Nedmag hier al lang geen zout meer wint.
  • Schade aan de overige infrastructuur, huizen en bedrijfspanden.
  • Schade door veranderingen m.b.t. de gebruiksmogelijkheden van de gronden.
  • Milieuschade door o.a. lekkage van pekel en diesel.
  • De afvoer van afvalwater via de Veenkoloniale afvalwaterleiding (VKA).

Wie betaalt dat?
U voelt ‘m al aankomen: Nedmag wentelt deze kosten af op de burgers, de belastingbetalers mogen er voor opdraaien.

Bierviltje
Wij verzetten ons met hand en tand tegen uitbreiding van de zoutwinning in de regio, maar een onafhankelijk schadefonds blijft een vereiste: Als het recht zegeviert en de zoutwinning stopt zal er nog steeds opgeruimd moeten worden, én zullen er na-ijleffecten optreden. Deze laatste zijn onvoorspelbaar en onberekenbaar, maar de kosten van het afbouwen van de zoutwinning zijn veel duidelijker. Een snelle berekening op de achterkant van een bierviltje leert dat de kosten voor toekomstige schade, aanpassingen en onderhoud door het waterschap, en het afbouwen van de zoutwinning in de orde van grootte van 300 miljoen euro liggen. Maar dan zijn de 45 miljoen liter diesel nog niet eens uit de grond gehaald.

Overbrugging
Dat Nedmag zegt dat de bankgarantie slechts bedoeld is als overbrugging tot er nieuwe wetgeving van kracht wordt is ook niet relevant. Wetgeving waarvan de inhoud nog niet eens bekend is, laat staan de datum waarop die ingaat, is geen enkele garantie, integendeel. Nedmag zegt het in de zienswijze eigenlijk zelf al: “zolang Nedmag actief zout wint, zijn er voldoende middelen om aan de in artikel 11 genoemde verplichtingen te voldoen.” Met andere woorden: daarna draait de belastingbetaler er voor op. Ook een faillissement van Nedmag op korte termijn, waarbij de overheid, en dus de burger, voor de kosten opdraait, is helaas absoluut geen denkbeeldig scenario. Dit laatste wordt bevestigd door ontluisterende stukken van Nedmag en het ministerie die in het bezit zijn van stichting Stop Zoutwinning.